دمــوع وأحزان - رفعت برويى ---------------------------------- وانثنينا فى طريــــقِِ ، يَحْفظُ النيروزُ إِسْمَهْ فى رياضِ باسِــــــقَات ِِ، يُسْعِدُالفَنّانُ رَسْمَهْ وجهها حلو جميل ، قد بدا فى الكونِ بسمه قِمّة الإبـــــــداع يَبْدو فى ربيعِ الحبِ نِسْمَهْ ثغرها حلــــــوُُ بديعُُ ، يشتهى الريحانُ لَثْمَهْ واشْرَأبّا حَاجِبَــــــــــــاها ، ولحاظآ مدلهمهْ شـَــــــفتاها مثل زهرِِ ، أشتهى ضَمّه ولَثْمَهْ وعيـــــــــونِِ قد تبّدت ، فى لُجَينِِ مُسْتَحِمّهْ بِلِحَاظ ِِ شــاغلتنى ، واستبت مِن عينى بَسْمَه واستبَدّتْ فِى عنـــادِِ !! قد تَناسَتْ كل حِكْمَهْ كان حرفــــــآ من جحيمِِ ، يتقى الُثعبانُ سُمّّه !! وافترقنــــــا فى وداع ، غَطّت البستان َعتْمَهْ عشت أشرب ُكل حزنِِ،أضحت الأيام ُ ظُلْمَه عِتْتُ فى دنيا الهموم ِ، أرتجى همسهْ ، وبَسمه عشت يادنيا غَرِيبــــــآ ، قد شـَكا للِشط ِ َهمّه أقرض الشعر الحزينّـــا، كل بيت ِ فيه حِكْمَه هَلْ سيُسعدنى زمانــــى ، يبعث الأنسام نِسمه ؟!!! ضعت ُ فى جنح الليالى ، صاركل الكون عتمه صار حَالِى يَسْــطُرَوهُ ،فى كتاب الكـون حِكْمَه كم تجَرّعنا دموعـــــــى ، فى ليالـــى مَدْلَهِمّهْ صرتِ فى جنح الليالى ، أرتجى عفوآ ورَحْمَـهْ صرتِ ذكرى أزدَرِيهَا ، قد غَدوتِ اليـــوم نِقْمَهْ